한국   대만   중국   일본 
Нью эйдж ? В?к?педыя Перайсц? да зместу

Нью эйдж

З В?к?педы?, свабоднай энцыклапеды?

Нью эйдж  ? неаязычн?цк? акультны рух, як? ?твары?ся ? 2-й палове ХХ стагоддзя. Уя?ляе сабой шмат асобных акультных ?дэй, сектанцк?х руха?, вучэння? ? арган?зацый. Гало?най характарыстыкай культу з’я?ляецца вера ? то, што жыццём Зямл? ? чалавецтва завяршаецца эра Рыб ? пачынаецца эра Вадалея . У ?дэалог?? Нью эйдж за?важны сацыяльна-?тап?чныя рысы, неабходнасць пабудавання Рая на Зямл?.

Базай, на якой узрасла ?дэалог?я Нью эйдж, з’я?ляюцца сп?рытызм (вера ? магчымасць усталявання сувяз? з памёрлым?), тэасоф?я (сумесь элемента? псе?да?сходн?х культа?, гнастыцызма , сп?рытызма, ег?пталог??, акультызма , астралог?? , ёг? ? эзатэрычнай антрапалог??), наркатычная моладзевая субкультура 1960-х гадо?.

Амерыканск? навуковец Норман Гайслер выдзяляе 12 спецыф?чных дактрын НЭ [1] :

  1. Безасобавы Бог.
  2. Вечны сусвет.
  3. ?люзорная прырода матэры?.
  4. Цыкл?чная прырода жыцця.
  5. Неабходнасць пера?васаблення?.
  6. Эвалюцыя чалавека ? Боскасць.
  7. Адкрыцц?, як?я працягваюцца ад незямных ?стот.
  8. Тоеснасць чалавека з Богам.
  9. Акультныя практык?.
  10. Вегетарыянства ? хал?стычныя (цэласныя) метады аховы здаро?я.
  11. Сусветны глабальны парадак.
  12. С?нкрэтызм (адз?нства ?с?х рэл?г?й).

Амерыканск? даследчык Уолтар Марц?н вылучы? наступныя крытэры?, пры дапамозе як?х групу можна аднесц? да Нью Эйдж [2] :

  1. Група адкрыта закл?кае садзейн?чаць новаму часу, гэта значыць эры Вадалея.
  2. Група адкрыта падтрымл?вае характэрныя з’явы новага часу (ман?зм ? ≪усё адз?на≫, пантэ?зм  ? ≪усё ёсць Бог≫, гнастыцызм ? ≪выратаванне або вылячэнне прыходз?ць з дапамогай спецыяльных спазнання?≫, карма ? пера?васабленне, духо?ная эвалюцыя, усшэдшыя наста?н?к?, ро?ныя Хрысту, ? г.д.).
  3. Група адкрыта адстойвае акультныя практык? новага часу ( чэнел?нг , медыум?зм , астралог?я , пс?х?чнае вылячэнне, нумералог?я , маг?я , розныя спосабы дасягнення змененага стану свядомасц?, гэта значыць медытацыя , манатонныя спевы, страта адчувальнасц?, г?пноз ? г.д.; выкарыстанне крышталя? ? п?рам?д у пс?хатэрапе?тычных ? м?стычных мэтах).
  4. Група карыстаецца спецыф?чнай тэрм?налог?яй Ньэ эйдж (чакры, касм?чная свядомасць, сусветная энерг?я, глабальная вёска, самарэал?зацыя, вышэйшая самасць, ствары сваю ?ласную рэча?снасць, с?ла Кундал?н?, ?нь ? Ян ? ?нш.)

Дж. Шуа груп?руе асно?ныя прыкметы сект Нью эйдж у 4 групы [3] :

  1. Бог не з’я?ляецца Асобай, гэта ? абстрактны Дух, як? праймае Сусвет ? выя?ляецца ва ?с?м ная?ным.
  2. Чалавек з’я?ляецца носьб?там гэтага Духу, па сваёй прыродзе ён боск? ? нясе ? сабе запас схаваных духо?ных с?л. Задача чалавека складаецца ? тым, каб абудз?ць ?х у сабе ? стаць чалавекабогам.
  3. Пасля смерц? душа ?сяляецца ? ?ншае цела, лёс чалавека пры гэтым вызначаецца законам кармы ? уплывам здзейсненых у м?нулых перараджэннях добрых спра? ? злых учынка?.
  4. Удасканальваючыся на працягу шматл?к?х перараджэння?, чалавек можа дасягнуць звышнатуральнага свету; душы, знаходзячыяся ? ?м, у залежнасц? ад ступен? сваёй дасканаласц?, уваходзяць у ?ерарх?ю, якая аказвае ?плы? на ход зямной г?сторы?.
  5. Вышэйшыя дух? могуць узн?каць ? нашым свеце, каб прынесц? людзям патаемныя веды; яны становяцца наста?н?кам? чалавецтва, ?м? был? Буда , Крышна , ?сус , Канфуцый , Магамет ? ?нш. ?х вучэнн? з’я?ляюцца элементам? адной усеагульнай рэл?г??.
  6. Спецыяльную ролю ? свядомасц? Нью эйдж мае само паданне аб бл?зкасц? нараджэння Новай эры, якая ? шматл?к?х выпадках злучаецца з прыходам ≪выратавальн?ка≫. Пры гэтым Новая эра ?спрымаецца ньюэйджэрам? як стан усяго чалавецтва. Характэрнай рысай свядомасц? Нью эйдж з’я?ляецца дух глабальнасц?. Ньюэйджэры мяркуюць, што вын?кам нараджэння Новай эры будзе ?зн?кненне ≪новага чалавека≫, расы чалавекабаго?.

У шырок?м сэнсе да Нью эйджа можна аднесц? ?фалог?ю, неаязычн?цтва , вучэнне Рэрыха?, Аум С?нрыкё, секты ≪Анастас?я≫, ≪Радасцея≫, астралог?ю, секту Муна, саентолага? ? ?нш. Элементы культу Нью Эйдж сустракаюцца практычна ва ?с?х ?снуючых зараз татал?тарных сектах.

Зноск?

  1. Диакон Андрей Кураев. Сатанизм для интеллигенции. Т. 2. М., 1997. С. 334
  2. Цыт па: Дворкин А. Л. Сектоведение. Тоталитарные секты. Опыт систематического исследования
  3. Цыт. па: Алексеев В., Григорьев А. Религия Антихриста. С. 160.