Запазы?чаньн? ? лексычныя , марфаляг?чныя , фанэтычныя ? ?ншыя сродк? пэ?най мовы , што перайшл? зь ?ншай мовы ? вын?ку мо?нага ?заемадзеяньня ^[1] . Запазычаньн? абумо?леныя сацыяльна-эканам?чным?, дзяржа?на-пал?тычным? й культурным? знос?нам? пам?ж народам? .

Пран?каюць непасрэдна з мова?-крын?ца? ? праз пасрэдн?цтва ?ншых мова? вусным (размо?ныя кантакты) ? п?сьмовым (кн?г?, аф?цыйныя дакумэнты, перап?ска) шляхам. Найбольш акты?на прая?ляюцца ? гал?не сло?н?кавага складу ^[1] . Падпарадко?ваюцца законам фанэтык? , граматык? , прав?лам слова?тварэньня й сэмантычнай сыстэмы мовы-рэцэптара.

Паводле ступен? асым?ляцы? падзяляюцца на цалкам засвоеныя й часткова засвоеныя ( экзатызмы ). Асобны разрад запазычаньня? складаюць барбарызмы , як?я проц? экзатызма? амаль за?сёды знаходзяцца па-за л?таратурнай мовай ? не адлюстро?ваюцца ? сло?н?ках ^[1] .

У залежнасьц? ад мовы, зь якой запазычанае слова, так?я словы называюць англ?цызмы , герман?змы , палян?змы , беларус?змы ? г.д. Запазычаньн? з адной мовы ? некальк?, зь м?н?мальнай зьменай вонкавага абл?чча й значэньня, завуцца ?нтэрнацыянал?змам? .

Крын?цы [ рэдагаваць | рэдагаваць крын?цу ]