Terwinge

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialakt-Enzyklopedy

D Terwinge ( latynisch Tervingi oder Thervingi) sind e germanisches Volch gsii und au Vesegothi (Weschtgote) gnennt wore. De Name isch nume im 4. Joorhundert bruucht wore.

Gschicht [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

Noch de Tailig vo de Gote i zwee Stamm hend sich di westliche Gote Terwingi gnennt. Si hend zwoschet de Fluss Pruth und Donau gwoont, aso oppe im hutige Rumanie . Scho ane 291 zerstmoll gnennt, sind si 324 as Verbundeti vom Romische Riich uuftrette. Ab 332 hend si zu de Verbundete ( foederati ) vo de Chaiser Konstantin de Gross und Konstantius II. ghort. Doch ane 367 hend si s Romische Riich agriffe und hend gege de Chaiser Valens gchampft.

Wo d Hune ane 375 geg Europa anegrennt sind, hend d Terwinge eri Sitz verloo und sind under de Fuerig vom Alaviv und Fritigern ober d Donau is Romische Riich ggange. As Fluchtling und Landloosi sind si ufem Balkan umezoge und am 9. Augste 378 ischs zu de Schlacht vo Adrianopel choo, wo di romisch Armee verlore het und de Valens umchoo isch.

Ends 380 hend si e Vertrag mitem Chaiser Theodosius gschlosse und hend i de Provinz Thrakie Woonsitz oberchoo. Abem 5. Joorhundert isch de Name Terwinge nomm brucht wore.

D Terwinge sind vo merere Chliikonige biherrscht wore, die maiste sind us de Famili vo de Balthe choo. De Wulfila isch vo 341 bis 383 de Bischof vo de Terwinge gsii.

Lueg au [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

Literatur [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

  • Thorsten Andersson, Volker Bierbrauer, Walter Pohl, Piergiuseppe Scardigli , Rudiger Schmitt:  Goten. In: Reallexikon der Germanischen Altertumskunde (RGA). 2. Uflag. Band 12, Walter de Gruyter, Berlin / New York 1998, ISBN 3-11-016227-X , S. 402?443.
  • Der Neue Pauly, Bd. 12/ 1 : Tervingi
  • Herwig Wolfram: Die Goten. Munche 1990, ISBN 3-406-33733-3