Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialakt-Enzyklopedy
D
Sarabande
isch e hofischi
Danzform
vom
Barock
, wo sit obbe 1650 hufig vorchoo isch. Si isch e feste Karnsatz vo dr barocke
Suite
, wie d
Allemande
,
Courante
oder d
Gigue
.
Dr
Marin Mersenne
het 1636 in sinere
Harmonie Universelle
gschriibe, ass dr Naame
Sarabande
sich us de Worter
sarao
?Danz“ und
banda
?Grubbe“ wurd ablaite. Dr dutsch Liedforscher
Franz Magnus Bohme
het 1886 aber e maurische Ursprung vermuetet.
D Bezaichnig isch 1569 in dr mexikanische Stadt
Michoacan
brucht worde, wo e Sarabande zum ene Teggst vom
Pedro de Trejo
an
Froonliichnaam
gsunge worde isch. 1579 het e spanische Missionaar vom ene indianische Danz brichdet, wo seer aanlig wie d Sarabande sig.
Z Spanie het dr Koonig
Philipp II.
1583 d Sarabande fur e Zit verbote, wil s in dr domoolige Form en exotische wilde und
laszive
Danz fur Baarli gsi isch.
- Bis zur Middi vom 17. Joorhundert isch si im ene schnalle bis seer schnalle 3/2-Takt ghalte gsi, under em Iifluss vom franzoosische Hoof isch denn e dutlig langsamere 3/4-Takt uublig worde.
[1]
- D Akzentuierig vo dr zwaite Zeelziit widerhoolt sich dur Punktierig, Verzierige und
Harmoniiwaggsel
.
[2]
[3]
- Si isch vilmol in zwai Dail zu je acht Takt iidailt, wo salber hufig in Undergrubbe vo zwai Takt iidailt si. Es git s, ass e ?petite reprise“ draaghanggt wird.
[1]
|
|
|
- ↑
1,0
1,1
Karl Kaiser:
Basiswissen Barockmusik.
(Didaktische Schriftreihe des Institutes fur Historische Auffuhrungspraxis der HfM Frankfurt),
ISBN 978-3-940768-12-4
, S. 78f.
- ↑
Claudia Zenck:
Vom Takt
. Bohlau-Verlag, Wien 2001,
ISBN 3-205-99287-3
, S. 152.
- ↑
Karl Worner:
Geschichte der Musik.
18. Uflaag. Vandenhoeck & Ruprecht, Gottinge 2010,
ISBN 978-3-525-27812-3
, S. 255.