Dr Gregor dr Groß ( Gregorius , as Papscht Gregor I. ; * um 540 z Rom ; † 12. Merz 604 au dert) isch vu 590 bis 604 Papscht gsii. Ar giltet as ain vu dr wichtigschte Papscht un isch dr jingscht vu dr vier große latynische Chilchevatere vu dr Spotantiki . Anne 1295 isch er hailiggsproche wore.

Waltligi un chilchligi Karriere [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

Dr Gregor isch wahrschyns us dr stadtremische Patrizierfamilie vu dr Anicier chuu, ^[1] wu im 5. Johrhundert zwee vu dr letschte weschtremische Chaiser gstellt ghaa het un au z Oschtrom bzw. z Konstantinopel zue dr Oberschicht zellt ghaa het. Dr Gregor isch en Urankel zum Papscht Felix II. (III.) († 492). ^[2] gsii. Em Gregor sy Vater Gordianus isch en hoche Beamter vu dr Stadt Rom gsii, un au dr Gregor het aafangs no dare Familiedradizion e grindligi rhetorischi un juristischi Uusbildig gmacht un isch derno Bolitiker wore.

No syre Amtszyt as Praefectus urbi vu Rom ? em hegschte Amt, wu ne Senator im Biet vu Italie het chenne haa ? het er si anne 575 aber fir e Laabe as Mench entschide; villicht au wel em e Perschpaktiv fir e wyteri Karriere gfahlt het im Dienscht vum Chaiser. Dr weschtremisch Senat isch syt em Gotechrieg (535?552) am Uflese gsii. D Villa vu dr Eltere uf em Monte Celio het er in e Benediktinerchloschter umgwandlet, s Chloschter Santi Andrea e Gregorio al Monte Celio git s hite no. Sy Vorganger as Papscht, dr Pelagius II. , het en 579 in Chilchedienscht gholt un het en as Apokrisiar uf Konstantinopel gschickt, wun er sechs Johr lang bliben isch un, wel er nit guet Griechisch chenne, mankmol Schwirigkaite ghaa het si z verstandige. No syre Ruggchehr isch dr Gregor Beroter vum Pelagius II. un am 3. Septamber 590 salber zum Papscht gwehlt wore ? dr erscht Mench vu dr latynische Chilche, wu zum Bischof vu Rom un dodermit zum Papscht gwehlt woren isch.

Pontifikat [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

Waltligi Bolitik [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

Syt dr Ruggeroberigschrieg unter em Justinian I. isch d Stadt Rom zmindescht nominall unter dr Herrschaft vum oschtremische Chaiser gstande. Dr Gregor het kai Konflikt mit em Chaiser Maurikios (582?602) welle, wu in dr Hauptsach s Imperium am Euphrat un dr Donau het welle verdaidige, ar het aber Handel mit em Chaiser riskiert, wun er 593 aigemachtig mit dr Langobarde uusghandlet het, ass si dailwys abzien un derfir all Johr e Tribut vu 500 Goldpfund kriege. Mit dr Langobardechenigi Theudelinde het er Brief gwachslet un ere wartvolli Gschank gmacht.

Chilchebolitik [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

Um dr Titel ?ekumenische Patriarch“ isch s zue Handel mit em Patriarch vu Konstantinopel, em Johannes Nesteutes chuu. Dr Gregor het um dr Aaspruch fir d Vormacht vu Rom in dr Gsamtchilche gwisst, wu scho vum Innozenz I. ufgstellt woren isch, ohni ass er daa aber bedingigslos forciert ghaa hatt.

Geg dr allno vyle Nitchrischte isch dr Gregor dergege in dr Regle extrem intolerant ufdratte, zem Byschpel het er anne 599 ghaiße, d Haide vu Sardinie mit Gwalt zum Iberdritt zum Chrischtedum z zwinge:

E baar Johrzehnt vorhar het dr Theoderich dr Groß no feschtghalte, ass es uumegli sei, eberem d Aanahm vun ere Religion z haiße ( Religionem imperare non possumus , Cass. Var. 2,27). Ass dr Gregor fir e gwaltsami Bekehrig gsii isch, het dergege dr Waag fir s weschteuropaisch Mittelalter gwiise. Historisch wichtig isch au sy Entschaidig gsii, Missionar uf Britannie z schicke un doderdur dr angelsachsisch Chenig Æthelberht vu Kent zum Chrischtedum z chehre. Dodermit isch dr Grundschtai glait wore fir e nei gsamtoobelandisch Chilchebewusstsyy, mit em remische Papschtdum an dr Spitz.

As ?Menchspapscht“ het si dr Gregor ?Chnaacht vu dr Chnaacht vu Gott“ ( servus servorum dei ) gnannt, wu bis hite Bstanddail vu dr papschtlige Titulatur bliben isch. D Menchsregle vum Benedikt vu Nursia het eso ne große Yydruck uf en gmacht, ass er si fir di gsamt Chilche fir verbindli verchindet het un salber au en benediktinische Laabesstil bflagt het. No dr Aasicht vu manke hitige Forscher isch s aber dr Gregor salber gsii, wu d Regle formuliert ghaa het, oder ain vu syne Schueler. In syre Grabinschrift wird er au consul Dei , also ?Konsul vu Gott“ gnannt. No dr Arme luege un sorge isch e wichtig Elemant vu sym Pontifikat wore. Aigetli hatt dr Chaiser d Versorgig vu dr Stadt Rom, wu dodmol e baar Zehndousert Yywoher ghaa het, mit Fruucht sotte sicher selle. Wel die aber mangelhaft gsii isch, het dr Gregor di riisige Landereie vu dr Chilche z Siditalie un z Sizilie nei organisiert un nei druf wirtschafte loo. Aafangs Monet het s e allgmaini Verdailig vu Laabesmittel gee. Dr Gregor het au di andere Bischef gmahnt, ass daa, wu Hunger lydet, nume uf e Breedig heert, wann mer em vorhar ghulfe het. Almose het er as Opfer fir Gott gsaane, wu aim emand Gnad im Gottesgriicht yybringt.

Dr Gregor het dr Uusdruck Papscht as uusschließlige Amtsname fir dr Bischof vu Rom feschtgschribe. Mit ihm isch s Papschtdum vu dr Spotantiki in s Mittelalter ibergange.

Noowirke [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

Dur syni Hyfe Schrifte het dr Gregor iber Johrhundert in dr kadolische Chilche seli wichtig wore. Dernabe wird er as ain vu ganz wenige weschtlige Hailige au in dr orthodoxe Chilche gachtet un verehrt. Scho frie het s e Hufe Legande um dr Gregor gee. ^[4] Unter anderem isch di aristokratisch Abstammig vum Papscht bal vergasse wore, un frie isch verzellt wore, dr Gregor sei en arme, uubekannte Ainsidler un vormolige Sinder gsii, wu dur e gettligi Yygebig in Abwasehait zum Papscht gmacht wore sei. Dr Hartmann vu Aue het us dane Legande Johrhundert speter sy Warch Gregorius gmach, wu derno d Grundlag fir em Thomas Mann sy Roman Der Erwahlte bildet het.

Drotz ass s Gregorianisch Sakramentar un au dr Gregorianisch Choral nit vu ihm gsii sin, het mer im Mittelalter gsait, s seie Schepfige vum Gregor gsii go ene greßeri Autoritet gee. Em kadolische Massbuech het dr Gregor in dr Liturgy wahrschyns d Form gee, wie si hit no giltig isch.

Mahndag [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

• kadolische Mahndag (syt 1969): 3. Septamber (Dag vu syre Wahl zum Papscht 590)
• kadolische Mahndag (bis 1969): 12. Merz (Dag vu dr Lycht 604)
• proteschtantische Mahndag: EKD un ELCA : 12. Merz (Dag vu dr Lycht 604), LC-MS : 3. Septamber (Dag vu syre Wahl zum Papscht 590)
• anglikanische Mahndag: 3. September (Dag vu syre Wahl zum Papscht 590)
• orthodoxe Mahndag: 12. Marz (Dag vu dr Lycht 604)

Anne 1295 isch dr Gregor dur dr Papscht Bonifatius VIII. hailiggsproche wore. Syni Attribut sin d Tiara , Buech, Duube, s Diene in arme Lyt. Ar isch Patron vum chilchlige Schuelwase, dr Bargwarch, em Chor- un Choralgsang, dr Glehrte, Lehrer, Schueler, Studante, Sanger, Musiker, Muurer, Chnopfmacher; gege Gicht un Pescht .

Verschideni Chilche drage sy Name. S Chloschter St. Gregor im elsassische Minschter isch ihm gweit wore.

Warch [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

Em Gregor sy Stil isch literarisch aaspruchsloser wie da vu andere Chilchevatere, sy Sprooch isch necher am gschwatze Wort un vermydet d Schmuckmittel un di gebildete Reminiszanze vun ere griechisch un klassisch latynisch gebildete Elite, wie si dr Augustinus un dr Hieronymus no han chenne voruussetze. D Aifachhait vu sym Stil isch nit nume Uusdruck vu dr gwandlete Bildigsverhaltnis vu syre Zyt, si isch au ne bewussti Entschaidig fir e ?demietige Stil“ (stilus humilis), wu d Wohret vum Evangelium in Mittelpunkt stellt un dr chunschtvolle Form as Uusdruck vu dr Waltwyysi missdroue duet, doderby aber d Schlichthait vum Uusdruck mit eme starke Gfiel un un ere lydeschaftlige Iberzygig verbindet. Daa Stil het mit derzue bydrait, ass syni Warch im Mittelalter eso erfolgrych un beliebt gsii sin, un eso ne große Yyluss uf d Volksfremmigkait ghaa han. Syni exegetische Schrifte ghere zue dr am maischte exzerpierte, syni Dialogi zue dr maischtglasene Warch im Mittelalter.

• Liber regulae pastoris (I-IV). Patrologia Latina (PL] 77,13?128. Kritische Ausgabe von F. Rommel mit franz. Ubersetzung von Ch. Morel, Paris 1992 (= Sources Chretiennes, 381?382). Ausgabe der altenglischen Ubersetzung von I. Carlson, Stockholm 1975?1978. Deutsche Ubersetzung von G. Kubis, Graz 1986, ISBN 3-222-11690-3
  Bschrybt d Grind, wage was mer si zum Amt vum Seelsorger entschaidet, d Tugende, wu s bruucht fir des Amt, d Ufgabe vum Seelsorger un ass es notwandig isch, ass mer si all Dag bsinnt un salber brieft.

• Moralia in Iob (I-XXXV). PL 75, 519?1162; PL 76, 9?782. Kritische Ausgabe von M. Adriaen, CCSL 143 (1979), 143A (1979), 143B (1985).
  En uugwehndli brait aaglait Hiobkommentar in 35 Biecher, aagfange, wun er z Konstantinopel gsii isch, un vollandet um 595, wu s Buech Hiob noch em Prinzip vum dreifache Schriftsinn interpretiert: uf aire Syte literal in dr wertlige Bedytig vum Taxt, uf dr andere Syte tropologisch in dr moralische Situation vum ainzelne Mansch un zum dritte allegorisch-typologisch mit Bezug uf s Hail vu dr Gschicht Christi un syre Chilche.

• Homiliae in evangelia (I-II). PL 76, 1075?1314; deutsche Ubersetzung von Michael Fiedrowicz, Freiburg 1997?1998 (= Fontes Christiani, 28.1-2), ISBN 3-451-23811-X , 3-451-23812-8
  Vierzg exegetischi Bredige zue Evangelieperikope, wahrschyns im Lauf vum Chilchejohr 590/91 vordrait un 592 schriftli uusegee. Di zwanzg Bredige vum erschte Buech het dr Gregor diktiert un het si in syre Gegewart dur e chilchlige Notar vordrage loo, di zwanzg Breedige vum zwaite Buech het er salber ghalte.

Im Homiliarum In Evangelia Libri Duo ^[5] schrybt dr Gregor I. in ere Uuslegig zue ( Lukas  7,36?50  EU ), wu ne namnlosi Sinderi em Jesus d Fieß wasche un salbe duet un wu dr Lukastaxt nit aagit, was fir e Sind ere vorghalte woren isch (no Johannes  12,3  EU Maria vu Betanie ; lueg au Matthaus  26,6-7  EU ; Markus  14,3  EU ), ass die Person mit dr Frau idantisch sei, wu dr Markus versicheret, ass ihre sibe Damone uusdribe wore seie un si emand Maria Magdalena sei ( Markus  16,9  EU , Lukas  8,2  EU ). Derzue bhauptet er, si sei ne ehmoligi Proschtituierti. Ar bstetigt dodermit as Papscht e Glychsetzig, wu scho anne 373 dr Ephram in eme Kommentar gsait ghaa het. ^[6] Eso isch us dr Zyygi vu dr Uferstehig ( Markus  16,6  EU ) un vu dr Chryzigung, wu derby bliben isch, wu dr Jesus gstorbe un z Grab drait woren isch ( Matthaus  27,55-56  EU , Matthaus  27,55-56  EU , Matthaus  27,61  EU , Johannes  20,11  EU ), e exemplarischi Sinderi im sexualle Beraich wore. Mit em namlige Eel, wu si ihre sindige Lyyb bflagt ghaa het, heb si jetz d Fieß vum Jesu gsalbt. ^[7] Erscht dur dr Papscht Johannes Paul II. un speter dr Franziskus isch die Glychsetzig ufglest wore un di bsunder Roll vu dr Maria Magdalena as Erschtzyygi, ass dr Jesus uferstanden isch, un as erschti Boti gegeniber dr Aposchtel wider uusegstellt wore. ^[8]

• Homiliae in Ezechielem (I-II). PL 76 , 781-1072. Kritische Ausgabe von M. Adriaen, CCSL 142 (1971). Deutsche Ubersetzung von Georg Burke, Einsiedeln: Johannes-Verlag, 1983
  22 exegetischi Breedige vu anne 593, mit Erkleerig vu Ez 1-3 un Ez 40.

• Homiliae super Ezechielem . Fratres vitae communis, Brussel um 1476/77 ( Digitalisierti Uusgab vu dr Universitats- und Landesbibliothek Dusseldorf)

• Homiliae super Ezechielem . Michael Furter, Basel 1496 ( Digitalisat )

• Homiliae in canticum canticorum . Kritische Ausgabe von P. Verbraken, CCSL 144 (1963), p. 3?46.
  Zwoo Breedige iber e Stell vum Hochelied (Ct 1,1-8). D Expositio super cantica canticorum (PL 79,471-548), wu unter dr Waarch vum Gregor iberliferet isch, wird hite zmaischt em Robert vu Tumbalena zuegschribe.

• Pastorale, sive Regula pastoralis. Martin Flach, Basel; nit no 1472 ( Digitalisierti Uusgabe )

• Pastorale, sive Regula pastoralis. Michael Furter, Basel 15. II. 1496 ( Digitalisat )

• Regula pastoralis. Kreuzherrenkonvent, Marienfrede um 1475 u. um 1485/1500 ( Digitalisat )

• In librum I Regum expositiones (I-VI). PL 79,17-468. Ed. P. Verbraken, CCSL 144 (1963), p. 49?614
  Kommentar zum 1. Buech Samuel.

• 854 erhalteni Brief, wu dr Gregor an Bischef, Fiirschte, Missionar u. a. Persone im ganze Beraich vum Chrschteduumgschribe het. D Brief handle vu Themen wie Theology, Moral, Bolitik, Diplomaty, Menchsduum, bischefligi un papschtligi Verwaltig un gan Ufschluss iber s Gregors Karakter un sy Amtsfierig.

• Dialogi de vita et miraculis patrum Italicorum (I-IV). PL 77,127?431. Kritische Ausgabe von U. Moricca, Rom 1924 (= Fonti per la Storia d'Italia, 57). Deutsche Ubersetzung von Joseph Funk, Bibliothek der Kirchenvater , 2. Ausgabe, Reihe II, 3 (1933).
  Des sin vier Biecher iber s Laabe un d Wunder vu Hailige z Italie, fir dr Noowys, ass nit nume dr Oriant, nai, au Italie asketischi Hailigi ghaa het, wu Wunder gwirkt han. S zwait Buech isch ganz em hailige Benedikt vu Nursia gwidmet, wu dr Gregor em s Ideal vum ?habitare secum“ zuegschribe het. ^[9] S viert Buech will mit ere Sammlig vu Visione zum Jensyts und Erschynige vu Verstorbene dr Glaube an s Laabe noch em Dood sterker mache. S Waarch het d Visionsliteratur vum Mittelalter seli noohaltig breegt. Dr Gregor giltet dr Reformatore , wu nume vum Himmel un dr Helli as Jensytsort uusgange sin, as ?Erfinder vum Faagfyyr “, wel erdo schrybt, ass an bstimmte Ufenthaltsort di Verstorbene dur Fyyr oder Wasser vu ihre lasslige Sinde chenne syyfere. Au chennte Massopfer die Bueßzyt chiirzer mache. Di friemittelalterli mittelgriechisch Ibersetzig dur dr Papscht Zacharias isch vum Konstantin Dapontes 1780 neigriechisch iberschafft wore. ^[10] Wag dare racht populare Ibersetzig vu dr Dialog wird dr Gregor in de orthodoxe Chilche as Gregorios ho Dialogos verehrt.

• Dialogorum libri IV (mndl.). Kreuzherrenkonvent, Marienfrede 1477 ( Digitalisat )

• Dialogorum libri IV. Bartholomaeus von Unckel, Koln nicht nach 1482 ( Digitalisat )

• Expositio in Canticum Canticorum. Michael Furter, Basel 13. III. 1496 ( Digitalisat )

Literatur [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

• Arnold Angenendt: Das Fruhmittelalter. Die abendlandische Christenheit von 400 bis 900. Kohlhammer, Stuttgart 2001, ISBN 3-17-017225-5 , S. 239?243.
• Peter Eich: Gregor der Große. Bischof von Rom zwischen Antike und Mittelalter. Ferdinand Schoningh, Paderborn 2016, ISBN 978-3506783707 .
• Katharina Greschat: Die Moralia in Job Gregors des Großen. Ein christologisch-ekklesiologischer Kommentar. Tubingen: Mohr Siebeck 2005, ISBN 978-3-16-148618-0 .
• Achim Thomas Hack: Gregor der Große und die Krankheit (= Papste und Papsttum. Band 41). Hiersemann, Stuttgart 2012, ISBN 978-3-7772-1227-2 .
• Georg Jenal: Gregor der Große und die Stadt Rom (590?604). In: Friedrich Prinz (Hrsg.): Herrschaft und Kirche. Beitrage zur Entstehung und Wirkungsweise episkopaler und monastischer Organisationsformen (= Monographien zur Geschichte des Mittelalters. Band 33). Hiersemann, Stuttgart 1988, ISBN 978-3-7772-8809-3 , S. 109?145.
• Marie-Luise Laudage: Caritas und Memoria mittelalterlicher Bischofe (= Munstersche Historische Forschungen. Band 3). Bohlau, Koln u. a. 1993, ISBN 3-412-07192-7 .
• Hartmut Leppin: Die Kirchenvater und ihre Zeit. Von Athanasius bis Gregor dem Großen. Beck, Munchen 2000, ISBN 3-406-44741-4 .
• Robert A. Markus: Gregory the Great and his world. Cambridge University Press, Cambridge u. a. 1997, ISBN 0-521-58430-2 .
• Jeffrey Richards: Consul of God. The Life and Times of Gregory the Great. Routledge & Kegan Paul, London u. a. 1980, ISBN 0-7100-0346-3 (dytsche Titel: Gregor der Große: Sein Leben ? seine Zeit. Styria, Graz u. a. 1983, ISBN 3-222-11443-9 ).
• Pierre Riche: Gregor der Große. Leben und Werk. Neue Stadt, Munchen 1996, ISBN 3-87996-353-3 .
• Michael Fiedrowicz: Das Kirchenverstandnis Gregors des Grossen. Eine Untersuchung seiner exegetischen und homiletischen Werke (= Romische Quartalschrift fur Christliche Altertumskunde und Kirchengeschichte, Supplementband 50), Herder, Freiburg, Basel, Wien 1995, ISBN 3451226995 .

Weblink [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

  Commons: Gregor der Große  ? Album mit Multimediadateie

• Warch vu un iber Gregor den Großen in dr Dytsche Digitale Bibliothek

Sekundarliteratur

• Ytrag in d Catholic Encyclopedia , Robert Appleton Company, New York 1913 (anglisch)

Warch vum Gregor

• Waarch vum Gregor in Nicene and Post-Nicene Fathers, Series II : Band 12 und Bd. 13
• Gsamtwarch vu Migne Patrologia Latina mit Inhaltsverzaichnis
• Moralia in Job , e-Text, no dr anglische Ibersetzig vum John Henry Parger / J. Rivington, London 1844.
• Moralia in Job, digitalisierte Handschrift Msc.Bibl.41 vu dr Staatsbibliothek Bamberg us em 2. Drittel vum 11. Johrhunderts
• Homiliae in Ezechielem, digitalisierte Handschrift Msc.Patr.69 der Staatsbibliothek Bamberg (2. Viertel 11. Johrhundert ? 2. Helfti 11. Johrhundert)
• Regula pastoralis, digitalisierte Handschrift Msc.Patr.76 der Staatsbibliothek Bamberg (10. Jahrhundert)
• Homiliae in Ezechielem, liber II - BSB Clm 6237, Freising, vor 784
• deutsche Auszuge aus dem Briefregister (Bibliothek der Kirchenvater)
• deutsche Ubersetzung der Hirtenregel (Bibliothek der Kirchenvater)
• deutsche Ubersetzung der Dialoge (Bibliothek der Kirchenvater)

Fueßnote [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

1. ↑ Dr Gregor het si salber wohl us Bschaidehait nie ne Aagherige vu dr gens Anicia gnannt un het au sy Familie in syne Schrifte nie gnannt. Des isch scho au gangig gsii, wel d Chilche bzw. d Brieder un Schweschtere im chrischtlige Glauben as Familie aagluegt wore sin. D Daifi, wu ne Haid oder e Jud dermit chrischtli woren isch, isch e individualli Entschaidig gsii. Derwylscht dr Vater e Haid gsii isch, het d Mueter chenne Chrischti syy, s namlig het au gulte fir Gschwischtrig oder Chinder. Wann er sy Geburtsfamilie firglupft hatt, hatt em des vu andere Kleriker un vum Chilchevolk sofort Argwohn yybrocht un dr Vorwurf, ar diei d Gschwischtrig im Glaube zrugsetze. D Aanahm, ar sei en Anicier gsii, chunnt vu dr Grabinschrift vu syre Urgroßmueter Petronia. D Hypothes blybt umstritte; sicher isch aber, ass dr Gregor us dr senatorische Arischtokraty chuu isch. Vgl. Chris Wickham: Framing the early Middle Ages: Europe and the Mediterranean 400?800. Oxford University Press, Oxford / New York 2005, ISBN 019926449X , S. 160.
2. ↑ Gregor I., der Große . Okumenisches Heiligenlexikon. Abgrueft am 30. Mai 2008.
3. ↑ Gregor: Epist. 9, 204. In: Diese Reihe der Monumenta Germaniae Historica ist nicht bekannt
4. ↑ En guete Iberblick bietet Hiltgart Keller: Reclams Lexikon der Heiligen und der biblischen Gestalten . 2. Uflag, Reclam, Stuegert 1970, S. 234ff.
5. ↑ [ holicaomnia.eu/04z/z_0590-0604__SS_Gregorius_I_Magnus__Homiliarum_In_Evangelia_Libri_Duo__MLT.pdf.html Homiliarum In Evangelia Libri Duo]. Auf: holicaomnia.eu (Documenta Catholica Omnia) vu 2006 ( Volltaxt as PDF-Datei ).
6. ↑ Joachim Schafer: Okumenisches Heiligenlexikon: Maria Magdalena . Uf: heiligenlexikon.de  ;: 2. Augschte 2016.
7. ↑ Oliver Achilles: Maria Magdalena ? Heilige oder Hure? Uf: auslegungssache.at vum 10. Novamber 2012.
8. ↑ Amtsblatt der Osterreichischen Bischofskoferenz. Nr. 69 vum 1. Septamber 2016, S. 11 ff.: Begleitschreiben von Erzbischof Arthur Roche: ?APOSTOLORUM APOSTOLA“ ( Volltext als PDF-Datei )
9. ↑ Gregor der Große: Der hl. Benedikt, Buch II der Dialoge. EOS-Verlag, St. Ottilien 1995, ISBN 3-88096-730-X .
10. ↑ Dimitrios Z. Nikitas: Gregorius Dialogus neograecus: die neugriechische Weiterbearbeitung der Zacharias-Ubersetzung durch Konstantin Dapontes (1780) . In: Dorothea Walz (Hrsg.): Scripturus vitam. Lateinische Biographie von der Antike bis in die Gegenwart. Festgabe fur Walter Berschin zum 65. Geburtstag. Mattes, Heidelberg 2002, ISBN 3-930978-15-6 , S. 1173?1184.

Da Artikel basiert uff ere fraie Ubersetzig vu dere Version vum Artikel ? Gregor_der_Große “ vu de dutsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.