G

Gg

Dr latinisch Buechstab G isch dr einzig Buechstab, wo s numen im latiinische Alphabet git. Im Etruskische gits namlig nume ai Phoneem / k / un kei / g /, dorum hets latinisch Alphabet zersch kei Buechstab fir s / g / ghaa: Q , C un K sinn alli fir / k / benutzt worde, bzw. QV fur / k? / ( grundets / k )/. Dorum hed me s G bildet, indamm mer em C e zuesetzlige Strich gaa hed.

Hit stoot G in de meischte Sprooche fur / g /, so im Franzosische , Italianische und Anglische . Allerdings isch / g / i de germanische Sprooche hiffig stimmloos (=[ k ]); im Alemannische (un au im Islandische usserdam i ganz Sidditschland ) isch / g / immer stimmloos. In de alemannische Dialaktortografie vo dr Dutschschwytz schtoot <g> aso gnau gnoo fur [ k ], <gg> fir e Geminat [ kː ], wahrend K fur [ k ] bzw. [ kː ] stoot, hiffig aber au fur aspirierts [ k? ] (im Baselditsche , Bindnerische ) un fir affrizierts [ k?x ]. Fir z'verditliche, dass s' / g / stimmlos isch sich aber vum [ k ] unterscheidet, wird de Luut meischtens mit [ g? ] transkribiert.