Edith Piaf

D Edith Piaf , burgerlig Edith Giovanna Gassion , (* 19. Dezamber 1915 z Bariis ; † 10. Oktober 1963 z Plascassier , noch dr Doodesurkunde 11. Oktober 1963 z Bariis) isch e waltbekannti franzosischi Chansonsangere gsi.

Laabe [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

D Edith Piaf isch 1915 im Bariiser Kwardier Belleville uf d Walt cho. Iiri Mueter Anita Maillard isch e Sangere in Kaffihuuser gsi und wo si d Edith verloo het, isch die bi iire Groossmuetere ufgwaggse. 1919 het si en Augehornhutentzundig uberchoo und isch blind worde. Zwai Joor spooter het si mit dr Groossmueter e Wallfahrt zur Hailige Therese uf Lisieux gmacht und het wider chonne gsee. Wo si zaani gsi isch, het si uf dr Strooss afo singe. Mit fuffzaani het si iire Vater verloo und isch churz druf vom Kabarettbsitzer Louis Leplee entdeckt worde und het aagfange, as Chanteuse in sim Kabarett afo schaffe. Dr Leplee het er e au dr Naame ?la mome piaf“ (dr chlii Spatz) gee.

Am 11. Februar 1933 isch iiri Dochder Marcelle uf d Walt choo. Si isch bi iirem Vater Louis Dupont ufgwaggse und isch zwaijoorig an ere Hirnhutentzundig gstorbe.

1935 het d Edith Piaf iire ersti Blatte ufgnoo. Wo churz druf dr Leplee ermordet worden isch, isch si aaklagt worde, ass si vom Verbrache gwusst haig. Si isch freigsproche worde und het denn bis 1937 in dr Browinz glabt.

Dr Raymond Asso het ere zum groosse Durchbruch verschafft. Si isch in ganz Oiropa ufdrate und het e Hufe Schallblatte ufgnoo.

Waared em Zwaite Waltchrieg und dr dutsche Bsatzig isch si z Bariis bliibe. Si het Konzart fur Chriegsgfangeni gee und e baar Soldate ghulfe, z fluchte. In dere Zit het si e Verheltnis mit em Chansonnier Yves Montand gha und iim mit sinere Karriere ghulfe.

Iir ganzes Laabe lang het d Piaf Brobleem mit dr Gsundhait ghaa. 1949 het si chronische rheumatoide Arthritis uuberchoo und starki Medikamant gnoo und vo deene abhangig worde. Drzue het si au gsoffe. Sie het immer wider Entziejigskuure gmacht und isch siibe mol operiert worde.

Si het en Affaare mit em Velorennfaarer Louis Gerardin ghaa, wo spooter gsait het, ass zwai Daag und zwai Nacht mit dr Piaf aastrangender sige as en Etappe in dr Tour de France. ^[1]

1952 het d Piaf dr franzoosisch Sanger Jacques Pills (burgerlige Naame: Rene Ducos) ghurootet und het sich 1956 wider lo schaide. Am Andi vo de 1950er Joor isch bin ere Chrabs diagnostiziert worde, si isch aber witer ufdrate. Sie het denn e churzi Liebesaffaare mit em Chansonsanger Georges Moustaki ghaa, wo vil junger gsi isch. Da het fur d Piaf s bekannte Chanson Milord gschriibe, wo denn iir groosst Hit worde isch.

1962 het si dr Sanger Theo Sarapo ghurootet, wo zwanzig Joor junger gsi isch und dr letscht grooss Skandal in iirem Laabe usgloost. Im Summer 1963 isch d Piaf schweer chrank gsi und het z Plascassier , in dr Noochi vo Grasse gwoont und isch dort am 10. Oktober 1963 gstorbe. Dr Sarapo het iiri Liiche haimlig uf Bariis gnoo und dr Arzt vo dr Piaf het e falsche Doodesschiin usgstellt, so dass si offiziell am 11. Oktober 1963 z Bariis gstorbe isch.

40'000 Lut si zum Begraabnis uf em Cimetiere du Pere Lachaise choo. No hute schmucke d Lut iir Graab die ganz Zit mit frusche Blueme ^[2] Im chliine Edith-Piaf-Museum z Bariis (Rue Crespin du Gast) cha ma persoonligi Suwenir, e Chlaid und iiri Sammlig vo Borzellan go bschaue.

Wark [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

Zu dr Piaf iire erfolgriichste Lieder ghore:

1946: La vie en rose
1946: Les Trois Cloches (gsunge a cappella zamme mit Les Compagnons de la Chanson , won e mannlige Folklor-Chor gsi isch)
1949: Hymne a l’amour
1951: Padam… Padam…
1954: Sous le ciel de Paris
1956: Les amants d’un jour
1957: La foule
1959: Milord
1960: Non, je ne regrette rien

Si het mee as 200 Lieder uf Schallblatte ufgnoo und dr musikalisch Noochwuggs vo Frankriich gforderet. Si het under anderem groossen Iifluss ghaa uf d Karriere vom Charles Aznavour , Gilbert Becaud , Eddie Constantine , Yves Montand , Georges Moustaki , Jacques Pills und Francis Lai .

Litratuur [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

Marc Bonel: Edith Piaf. Le temps d’une vie. Edition de Fallois, Paris 1993, ISBN 2-87706-189-2 (franzosisch)
Philippe Crocq, Jean Mareska: La vie pas toujours rose d’Edith Piaf. Editions du Rocher, Paris/Monaco 2007, ISBN 2-268-06108-6 (franzosisch)
Matthias Henke: Edith Piaf. ?Suchtig nach Sehnsucht!“ List, Munchen 2002, ISBN 3-612-26516-4
Monique Lange: Edith Piaf. Die Geschichte der Piaf, ihr Leben in Texten und Bildern. Insel, Frankfurt 2007, ISBN 3-458-32216-7
Andre Larue: Edith Piaf. L’amour toujours. Lafon, Paris 1993, ISBN 2-908652-97-8 (franzosisch)

Filmbiografie [ andere | Qualltaxt bearbeite ]

Joor	Filmditel	Produkzionsland	Reschissoor	Piaf-Darstellere	Notize
1973	Der Spatz von Paris ? Edith Piaf	Frankreich Frankriich Vereinigte Staaten Vereinigti Staate	Guy Casaril	Brigitte Ariel
1983	Edith und Marcel	Frankreich Frankriich	Claude Lelouch	Evelyne Bouix
1984	Piaf	Vereinigte Staaten Vereinigti Staate		Jane Lapotaire	TV
1994	Une breve rencontre: Edith Piaf	Frankreich Frankriich	Michel Wyn	Sophie Arthur	TV
2007	La vie en rose	Frankreich Frankriich	Olivier Dahan	Marion Cotillard	Oscar fur die besti Hauptdarstellere und s beste Meikeup