in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Teorie
is 'n kontemplerende en rasionele tipe abstrakte of veralgemenende denke, of die resultate van sulke denke. Afhangende van die konteks, kan die resultate byvoorbeeld insluit algemene verduidelikings van hoe die
natuur
werk. Die woord het sy wortels in Antieke Griekeland, maar in die moderne gebruik het dit verskeie verskillende, verwante betekenisse aangeneem.
'n Teorie kan
normatief
(of voorskriftelik) wees, wat beteken: 'n veronderstelling oor wat behoort te wees. Dit bied "doelwitte, norme en standaarde". 'n Teorie kan 'n liggaam van kennis wees, wat moontlik mag of nie mag verband hou met spesifieke verduidelikende modelle nie. Om te teoretiseer is om hierdie liggaam van kennis te ontwikkel.
In
Aristoteles
se definisies, word teorie baie dikwels gekontrasteer met "praktyk" (uit die Griekse
praxis
, πρ?ξι?) 'n Griekse term vir "doen", wat teenoor teorie staan, want suiwer teorie behels geen doen nie, afgesien van dit self.
In die moderne
wetenskap
, verwys die term "teorie" na wetenskaplike teoriee, 'n goed-bevestigde tipe van verduideliking van die
natuur
, gemaak op 'n manier wat in ooreenstemming is met die
wetenskaplike metode
, en die vervulling van die kriteria wat vereis word deur moderne wetenskap. Sulke teoriee word beskryf op so 'n manier dat enige wetenskaplike in die veld in 'n posisie is om dit te verstaan en om of empiriese ondersteuning te voorsien ("verifieer") of om dit empiries te weerspreek ("
vervals
"). Wetenskaplike teoriee is die mees betroubare, streng en omvattende vorm van wetenskaplike kennis,
[1]
in teenstelling met die meer algemene gebruik van die woord "teorie" wat impliseer dat iets onbewys of spekulatief is (wat beter beskryf word deur die woord "hipotese").
[2]
Wetenskaplike teoriee word onderskei van
hipoteses
, wat individuele empiries-toetsbare veronderstellings is, en wetenskaplike wette, wat 'n beskrywing is van hoe die natuur sal optree onder sekere omstandighede.
|
Sien
teorie
in Wiktionary, die vrye woordeboek.
|