Loehansk
(
Oekraiens
: Луга?нськ;
Russies
: Луга?нск) is 'n stad in wat internasionaal as deel van
Oekraine
erken word, hoewel dit deur
Rusland
as "hoofstad" van die voormalige
Volksrepubliek Loehansk
(LPR) geadministreer word. Vanaf 2021 is die bevolking geskat op 399 559, wat Luhansk die mees bevolkte stad in die streek en die 12de grootste in die Oekraine maak. In 2001 was byna die helfte van die bevolking etnies Oekraiens, en 47% was etnies Russies. Die stad is sowat 800 km oos van
Kijif
.
Loehansk was die hoofstad en administratiewe sentrum van
Loehansk-oblast
, hoewel die Oekraiense administrasie na Sjevjerodonetsk verskuif is toe die Oorlog in Donbas uitgebreek het na die stigting van LPR.
Loehansk is vernoem na die Loehan-rivier, wat deur die stad vloei. Volgens volksetimologie is die naam ook afgelei van die woord "Loe" (Oekraiens: Луг), wat "weide" beteken, wat verwys na die vloedvlaktes rondom die rivier.
Die stad voer sy geskiedenis na tot 1795 toe die Britse nyweraar Charles Gascoigne 'n metaalfabriek naby die Zaporizjzja
Kosakke
-nedersetting Kamianyi Brid gestig het. Die nedersetting rondom die fabriek was bekend as Luganskiy Zavod. In 1882 is die fabrieksnedersetting Luganskiy Zavod met die dorp Kamianyi Brid saamgesmelt tot die stad Loehansk (ook Loehanske, volgens die Charkif-ortografie).
Gelee in die Donets-kom, het Loehansk ontwikkel tot 'n belangrike industriele sentrum van
Oos-Europa
, veral as 'n tuiste van die groot
lokomotiefboumaatskappy
Luhanskteplovoz. Die stad is tussen 14 Julie 1942 en 14 Februarie 1943 deur
Nazi-Duitsland
beset.
Op 5 November 1935 is die stad herdoop na Voroshilovgrad (
Russies
: Ворошиловград, geromaniseer: Voroshilovgrad; Oekraiens: Ворошиловград, geromaniseer: Voroshylovhrad) ter ere van die Sowjet militere bevelvoerder en politikus Kliment Vorosjilov. Op 5 Maart 1958, na
Nikita Chroesjtsjof
se oproep om nie stede na lewende mense te vernoem nie, is die ou naam weer ingestel.
[1]
[2]
Op 5 Januarie 1970, na die dood van Vorosjilov op 2 Desember 1969, het die naam weer na Vorosjilovgrad verander. Op 4 Mei 1990 het 'n dekreet van die Opperste Sowjet van die Oekraiense SSR die stad sy oorspronklike naam teruggegee.
In 1994 het 'n raadplegende referendum in die
Donetsk-oblast
en die Loehansk-oblast plaasgevind, met ongeveer 90% wat die Russiese taal ondersteun het wat naas Oekraiens status van 'n amptelike taal verkry het, en dat die Russiese taal 'n amptelike taal op 'n streeksvlak.
[3]
Tydens die oorlog in Donbas het separatiste op regeringsgeboue in die streek beslag gele en die Volksrepubliek Loehansk uitgeroep. 'n Onafhanklikheidsreferendum, ongrondwetlik onder die Oekraiense wetgewing, is op 11 Mei 2014 gehou. Hierdie referendum is nie deur enige regering as wettig erken nie.
[4]
[5]
In Augustus 2014 het die Oekraiense regeringsmagte Loehansk heeltemal omsingel.
[6]
Swaar bombardering het burgerlike ongevalle in die stad veroorsaak.
[7]
[8]
[9]
Op 17 Augustus het Oekrainse soldate die rebellebeheerde Loehansk binnegegaan en het vir 'n tyd lank beheer oor 'n polisiestasie gehad.
[10]
Na die Ilovaisk-teenoffensief het LPR-magte Lutuhyne en ander Loehansk-voorstede teruggekry. Oekrainse magte het op 1 September 2014, na hewige gevegte, aan die Loehansk Internasionale Lughawe onttrek.
[11]
Loehansk het die hoofstad en die administratiewe sentrum van die rebellestaat van die Volksrepubliek Loehansk geword. Die administrasie van die Loehansk-oblast is deur die regering van Oekraine na Sievierodonetsk verskuif.
Op 30 September 2022, tydens die
Russiese inval in die Oekraine
, het die Russiese president
Vladimir Poetin
'n dekreet onderteken wat die anneksasie van vier streke van Oekraine (Loehansk,
Donetsk
,
Cherson
en
Zaporizjzja
-oblasts) deur Rusland verklaar.
[12]
Die anneksasie was onwettig ingevolge die
internasionale reg
en is deur die Algemene Vergadering van die
Verenigde Nasies
veroordeel.