in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
- Hierdie artikel handel oor die etniese groep. Vir die taal, sien
Faroees
.
Die
Faroers
(
Faroees
:
Føroyingar
) is 'n
Germaanse
nasie
en
etniese groep
inheems aan die
Faroereilande
. Die Faroers spruit uit gemengde Noorse en Gaeliese voorsate.
[3]
Sowat 21 000 Faroers is in naburige lande woonagtig, veral in
Denemarke
,
Ysland
en
Noorwee
.
Faroees
is 'n Wes-Skandinawiese taal wat nouliks aan Yslands en meer verlangs aan Wes-Noorse dialekte verwant is.
Drie Faroese vroue in volksdrag. Die pet dien as akademiese baret; hulle het pas gegradueer
Faroese politici, priesters en koor in die voorkant van die Løgting (Parlement), Olavsøka 2012
Die eerste nedersetters was Gaeliese kluisenaars en monnike wat hier in die 6de eeu voet aan wal gesit het. Rondom 650 het die Noors-Gaeliers gekom en die Noorse kultuur en taal op die eilande bekendgestel. Daar is nie veel kennis rakende hierdie tydperk nie, wat dus ruimte laat vir bespiegeling. Een bron, die Yslandse Færeyinga Saga, praat van 'n enkele nedersetting. Dit is omstreeks 1200 geskryf en verduidelik die gebeurtenisse wat sowat 300 jaar tevore plaasgevind het. Volgens die saga het baie Noormanne kapsie teen die Noorweegse koning se unifikasiebeleid gemaak en moes na ander lande vlug, wat die nuutgevonde plekke in die weste insluit.
Geskiedkundiges voer aan dat die Wiking, Grimur Kamban, sedert die Færeyinga Saga die eerste volksplanter op die Faroereilande moes gewees het. Die Nore moes van die eilande bewus gewees het voordat hulle Noorwee verlaat het. Sou Grimur Kamban hom vroeer daar gevestig het, kan dit verduidelik waarom die Nore van die eilande geweet het.
'n Ander meer logiese benadering kan wees dat die Nore van die eilande se bestaan deur die Gaeliers van Skotland en Ierland te hore gekom het.
Hoewel Grimur 'n Oudnoorse naam is, is Kamban van Keltiese oorsprong. Hy kon dus van Ierland, die Westelike Eilande of
Man
afkomstig gewees het, waar die Wikings reeds gevestig was. Party plekname van die oudste nedersettings op die Faroereilande dui op moontlike volksplanters van die Skotse eilande en die Britse kus.
Onlangse DNS-ontledings het getoon dat die Y-chromosone, wat patriliniere afkoms naspoor, 87% Skandinawies is.
[4]
Die toetste toon ook dat die mitochondriale DNS, wat matriliniere afkoms naspoor, 84% Kelties is.
[5]
Die Faroers loop 'n groter risiko as ander volke om weens hul genetiese gelyksoortigheid aan karnitientransporterdefek (plaaslik bekend as die
Faroese siekte
) te ly. Dit affekteer 1 uit elke 500 mense.
[6]
-
Faroer en sy gesin in
Hvalvik
-
Sangeres Eivør Palsdottir
-
William Heinesen
-
Ses Faroers (Jakup Dahl, Magnus Dahl, Jogvan Waagstein, Janus Djurhuus, Petur Dahl, Oluf Skaalum)
-
Joannes Patursson (1866?1946) (foto dateer ca. 1900)
-
Venceslaus Ulricus Hammershaimb, predikant en filoloog (1818?1909)
-
Manlike Student (2006)
-
Vroulike Student (2006)
- ↑
Politiken
- ↑
[1]
- ↑
Highly discrepant proportions of female and male Scandinavian and British Isles ancestry within the isolated population of the Faroe Islands,
http://www.nature.com/ejhg/journal/v14/n4/full/5201578a.html
, Thomas D Als, Tove H Jorgensen, Anders D Børglum, Peter A Petersen, Ole Mors and August G Wang, 25 Januarie 2006
- ↑
The origin of the isolated population of the Faroe Islands investigated using Y chromosomal markers,
http://www.springerlink.com/content/4yuhf5m7a22gc4qm/
[dooie skakel]
, Tove H. Jorgensen, Henriette N. Buttenschon, August G. Wang, Thomas D. Als, Anders D. Børglum and Henrik Ewald1, 8 April 2004.
- ↑
Wang, C. August. 2006. Ilegur og Føroya Søga. In:
Frøði
pp.20-23
- ↑
"Faeroes susceptible to deadly illness"
,
The Copenhagen Post
(Copenhagen), 17 Mei 2010, archived from
the original
on 21 Januarie 2011
,
https://web.archive.org/web/20110121022037/http://cphpost.dk/news/135-science/48995-faeroes-susceptible-to-deadly-illness.html
, besoek op 27 April 2012
- Arge, Simun, Guðrun Sveinbjarnardottir, Kevin Edwards, and Paul Buckland. 2005. "Viking and Medieval Settlement in the Faroes: People, Place and Environment".
Human Ecology
. 33, no. 5: 597-620.
