In kernfisika is betaverval (β-verval) 'n tipe radioaktiewe verval waar 'n betadeeltjie ('n elektron of positron ) van 'n atoomkern vrygestel word. Betaverval is 'n proses wat die optimale verhouding van protone en neutrone in 'n atoom veroorsaak.

Betaverval word bemiddel deur die swak krag . Daar is twee subtipes betaverval: beta minus en beta plus. Beta minus (β ^? )-verval produseer 'n elektron, terwyl beta plus (β ⁺ )-verval die vrystelling van 'n positron veroorsaak; daar word dus daarna verwys as positronvrystelling.

'n Voorbeeld van elektronvrystelling (β ^? -verval) word gewys wanneer koolstof-14 verval na stikstof-14 :

${\displaystyle \mathrm {~_{6}^{14}C} \rightarrow \mathrm {~_{7}^{14}N} +e^{-}+{\bar {\nu }}_{e}}$

'n Voorbeeld van positronvrystelling (β ⁺ -verval) word gewys met magnesium-23 wat na natrium-23 verval:

${\displaystyle \mathrm {~_{12}^{23}Mg} \rightarrow \mathrm {~_{11}^{23}Na} +e^{+}+\nu _{e}}$

Sien ook [ wysig | wysig bron ]

• Atoom
• Alfaverval

Hierdie artikel is ’n saadjie . Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei .