Morgunblaðið - 24.07.1984, Blaðsiða 48
?48
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 24. JULI 1984
Formaður Velstjorafelags Suður-
nesja svarar Pali Vilhjalmssyni
? eftir Jon Kr. Olsen
1 Morgunblaðinu 18. juli sl. birt-
ist ritsmið eftir einhvern Pal
Vilhjalmsson ur Keflavik. Efni
greinarinnar atti að fjalla um
samskipti Asgeirs Torfasonar við
mig sem starfsmann stettarfelags,
þar sem eg hafi att að bregðast
hlutverki minu i þvi starfi. En
þott greinin hafi att að fjalla um
samskipti Asgeirs við mig, snyst
hun upp i að vera að meginefni til
personulegt nið um mig, en eg
mun koma að þeim þætti siðar i
þessari grein en snua mer fyrst að
þvi að gera grein fyrir samskipt-
um okkar Asgeirs varðandi upp-
sogn hans i starfi a mb. Stafnesi
KE.
Eg ætla ekki að endursegja það
sem kom fram i grein Pals um
atburðarasina i þessu mali, ekki
heldur að bæta nokkru við það
sem Pall segir varðandi hlutverk
og tilurð stettarfelaga, eg mun
leitast við að draga fram nokkrar
staðreyndir sem mali skipta i
samskiptum minum f.h. mins
stettarfelags og Asgeirs Torfason-
ar þar sem greinilega vantar inn i
grein Pals.
Pall liggur mer a halsi fyrir
hvernig eg stoð að fundinum með
deiluaðilum. Eg boði til fundarins
eins og kemur fram i grein Pals.
Þegar deiluaðilar voru allir mætt-
ir, gerði eg grein fyrir með nokkr-
um orðum hvað her væri a ferð-
inni, hversu alvarlegt mal væri
her um að ræða fyrir þa sem
þarna voru mættir. Bað menn að
ræða malin i rolegheitum og reyna
að jafna þann agreining sem væri
a milli þeirra. Eftir atvikum
fannst mer rett að Asgeir hæfi
fyrst mals og greindi fra sinu
sjonarmiði. Að eg hafi þarna a
einhvern hatt skotið mer undan
minu hlutverki er rangt. Eg var
með þessum fundi einnig að fa
fram hja deiluaðilum hvað a milli
bæri ef hægt yrði að bera sattar-
orð a milli. Eg hugsa að vegna
minna orða hafi matsveinninn a
mb. Stafnesi boðið fram sattar-
hond f.h. skipstjora og velstjora,
en Asgeir hafnaði ollu sliku.
Þa segir Pall einnig: ?1 stað þess
að taka roggsamlega afstoðu með
skjolstæðingi sinum eins og hon-
um ber skylda til þa var hann fra
ondverðu tvofaldur i roðinu."
Eg hef tamið mer þær sjalf-
sogðu siðareglur að kynna mer
malsatvik i hverju tilviki aður en
eg legg endanlegan dom a eitt-
hvert mal. i þessu tilviki syndist
mer malið þannig vaxið að mogu-
legt væri að Asgeir væri ekki með
algjorlega hreinan skjold varð-
andi samskipti við skipsfelaga
sina og leitaði þvi eftir saman-
burði með þvi að boða til þess
fundar sem eg helt með deiluaðil-
um.
Eg tel rett að fram komi að eg
?Eg hef tamið mer þær
sjalfsogðu siðareglur að
kynna mer malsatvik i
hverju tilviki aður en eg
legg endanlegan dom a
eitthvert mal.“
var buinn að eiga long simtol við
Asgeir aður en eg boðaði til fund-
arins og verð eg að segja eins og er
að þau samtol styrktu mig enn
frekar i þeirri skoðun að nauð-
synlegt væri að leiða deiluaðila
saman.
Eg vil ekki meiða Asgeir með
þessum skrifum minum, það er
svo fjarri minu eðli að veitast að
monnum sem eg a i sjalfu ser ekk-
ert sokott við, en þo verð eg að lata
það koma fram, að a fundinum
fann eg greinilega fyrir þvi að
fyrrum skipsfelagar Asgeirs sogðu
ekki allt sem þeir hefðu getað sagt
við Asgeir að mer fjarstoddum,
svo þau tvo atriði sem Pall nefnir
i grein sinni er kannski ekki nema
hluti þess vanda sem var a ferð-
inni. Eg a t.a.m. mjog erfitt með
að imynda mer að Asgeir se upp-
hafsmaður að þvi að Pall skrifaði
sina makalausu grein, en hann
hafi hreinlega verið plataður til að
samþykkja að um malið yrði skrif-
að an þess að gera ser grein fyrir
hvernig um malið yrði fjallað, sem
ræðst natturlega af þeim sem a
pennanum heldur.
Svo eg viki að þvi að eg hringdi
i logfræðing vegna malsins er
skemmst fra að segja, að þegar
Asgeir kemur til min daginn eftir
að við funduðum með fyrrum
skipsfelogum hans, taldi eg að
best se að afhenda logfræðingi
malið til meðferðar. Eg gerði mer
grein fyrir að eg kæmist ekki
sjalfur lengra, en vildi Asgeirs
vegna að hann fengi að njota alls
þess rettar sem hann ætti, en að-
eins logfroður maður gæti ur-
skurðað. Eg spurði Asgeir hvort
eg ætti að reyna að fa þann log-
fræðing sem eg nefndi við hann,
sem Asgeir samþykkti. Eg velrit-
aði siðan bref til logfræðingsins
meðan Asgeir sat hja mer a
skrifstofunni, við lasum siðan
brefið saman og lysti Asgeir sig
samþykkan uppsetningu brefsins,
eg setti það siðan i umslag, fri-
merkti það og bað Asgeir sjalfan
að postleggja það. Að um orða-
hnippingar hafi verið að ræða a
milli okkar Asgeirs er ekki heldur
rett, að eg hafi hallað rettu mali i
brefinu til logfræðingsins er ekki
heldur rett. Mer fannst gott að
tala við Asgeir og okkar samtol
foru fram an nokkurra storyrða
eða skapbrigða merkjanlegra i
orði eða hattum.
Eftir að Asgeir tok við brefinu
sem eg skrifaði og Asgeir post-
lagði til logfræðingsins hef eg
hvorki heyrt fra honum eða log-
fræðingnum.
Það næsta sem eg veit af þessu
mali er grein þessa Pals Vil-
hjalmssonar ur Keflavik. Hann er
sagður sagnfræðinemi við Ha-
skola Islands. Hann tilheyrir þeim
hopi manna sem eiga að teljast
betur uppfræddir en almennt ger-
ist. Eg verð að viðurkenna, að þeg-
ar eg las grein hans, varð eg að
lesa hana hvað eftir annað, eg
vildi ekki trua minum eigin aug-
um, var moguiegt að siðaður mað-
ur gæti skrifað annan eins ohroð-
ur um mann sem hann þekkti
ekki, að menntaður maður gæti
ekki komið til skila þvi efni sem
atti að vera uppistaðan i grein-
inni, an þeirra storyrða sem hann
setur fram. Eg vona að grein Pals
se til enn hja morgum og vona eg
að þeir lesi greinina það oft að
þeir atti sig a hverju orði sem þar
stendur. Eg tel personulega að
manni með slikt og þvilikt hugar-
far ætti tafarlaust að vikja ur
skola, hann a ekki heima með sið-
uðu folki. Eg vil ekki leggja það a
það folk sem kemur til með að lesa
grein mina, að taka saman stor-
yrði Pals i minn garð. Eg vil einn-
ig benda Pali a að geyma grein
sina, geyma hana til yfirlestrar
eftir nokkur ar, þegar hann hefur
nað þeim andlega þroska að geta
skilið það sem hann setti a prent i
þessari grein sinni, ef hann er þa
það andlega heill að von se til að
hann nai meiri þroska.
Eg tel enga astæðu til að skrifa
meir um þetta mal Asgeirs Torfa-
sonar, tel reyndar engan hafa hag
af frekari skrifum, og betur hefði
farið a, að þessi blaðaskrif hefðu
aldrei orðið.
Jon Kr. Olsen er formaður Vel-
stjorafelags Suðurnesja.
MllO-eldavela-
samstæðan fyrir
aðeins kr. 12.500,-
Helluborð: með 4 plotum þar af
2 hraðsuðuplotum.
Ofn: m.a. stillanlegur hvort sem er með
undir- og yfirhita og blæstri.
ÞYSK GÆÐAVARA.
TAKMARKAÐ MAGN A ÞESSU VERÐI.
nmo eldhus
Grensasvegl 8 (aður Axminster) siml 84448
Er þetta sagnfræði
framtiðarinnar?
Pali Vilhjalmssyni sagnfræðinema svarað
? eftir Odd
Sœmundsson
?Ekki minnist eg þess
að hafa att við þig við-
ræður og ekki munt þu
þa hafa falast eftir upp-
Iysingum fra formanni
Velstjorafelags Suður-
nesja, sem þu veitist svo
harkalega að i grein
þinni.“
Pali Vilhjalmssyni sagnfræði-
nema svarað.
Við lestur greinar þinnar i
Morgunblaðinu 18. juli, þar sem
þu greinir fra samskiptum minum
við fyrrverandi starfsmann mirin,
Asgeir Torfason, a mjog svo ovæg-
inn og hlutdrægan hatt, greinilega
einvorðungu eftir framburði As-
geirs, setti að mer hroll, er mer
varð hugsað til þess, ef sagnfræði
framtiðarinnar a allt sitt undir
monnum eins og þer, sem ekki
hirða um upplysingasofnun nema
eftir eigin geðþotta, aður en þeir
skra atburði samkvæmt frasogn-
um sem allt eins geta reynst
osannar.
Ekki minnist eg þess að hafa att
við þig viðræður og ekki munt þu
hafa falast eftir upplysingum fra
formanni Velstjorafelags Suður-
nesja, sem þu veitist svo harka-
lega að i grein þinni. Vegna þessa
ætla eg að skyra her minn mal-
stað.
Seinni hluta fostudagsins 20.
januar sl. hringdi eg i Asgeir
Torfason og bar upp við hann þær
oanægjuraddir skipsfelaga hans,
sem mer hafði þa verið kunnugt
um nokkra hrið, en haft til ihug-
unar. Þær astæður sem þu nefnir
sem valdar að oanægju þessari eru
ekki umræðu verðar og til skamm-
ar að tina fram slika smamuni. i
simanum bregst Asgeir þannig
við, að hann segist ?þa bara vera
hættur". (Þin skrif, að eg hafi
hringt og sagt honum upp starfi.)
Það, að Asgeiri hafi orðið að orði:
?Þu getur ekki rekið mig si svona,"
er þvi uppspuni.
Við þessi viðbrogð Asgeirs, fell
eg i þa freistni, að alita þessi
malalok auðvelda lausn. E.t.v. var
þar fiflsku minni um að kenna
sem þu tiundar i pistli þinum, en
mal þetta var oskemmtilegt og eg
hafði ekki komið auga a lausn við
allra hæfi. Þo fannst mer tilhlyði-
legt, að Asgeir fengi greidd ein
vikulaun að skilnaði. Þessi laun
tulkar Asgeir svo sem viku upp-
sagnarfrest.
Aðurnefnt fostudagskvold
hringir Jon Olsen i mig og spyr,
hvort eg hafi rekið Asgeir Torfa-
son. Eg kvað svo ekki vera og rakti
okkar samtal. Jon spurði þa hvort
Asgeir mætti koma i roður? Eg
kvað svo vera að sjalfsogðu þar
sem honum hafði ekki verið sagt
upp. Jon benti siðan Asgeiri retti-
lega a, að an þess að hann mætti
um borð og leti reyna a hvort hann
yrði rekinn, hefði hann fyrirgert
retti sinum til 3ja manaða upp-
sagnarfrests. Asgeir atti greini-
lega i barattu við sjalfan sig, sem
engan undrar, þvi farangur hans,
sem hann hafði fjarlægt fra borði,
var settur þangað aftur, en þegar
farið var i roður snemma að
morgni, mætti Asgeir ekki og hef-
ur ekki gert siðan.
Minn framburður for siðan fyrir
logfræðing þann, sem mer var
stefnt til, en um niðurstoður hans
er þer eflaust kunnugt, a.m.k. að
jafn miklu leyti og annað er þu
berð fyrir almenning i skrifum
þinum um þetta leiðindamal, sem
eg tel best lokið með urskurði ser-
froðra manna i stað þess fleipurs
og rogburðar sem birt hefur verið
og skaðar alla malsaðila.
Ikldur Sæmundsson er skipstjori a
Stafnesi KE 130.
Godan daginn!